Olivier
De kleine Olivier werd later inderdaad koning van heel
"Spaengenlant", maar wie in dat verhaal
geïnteresseerd is, moet volgens de auteur van de Limborch
maar te rade gaan "ten boeke dat van hem es algader, want
ic kere te sinen vader" (boek 3, vs. 807-808).
Die passage is een mooie aanwijzing voor het veel directere
contact tussen verteller en publiek: als je meer wil weten,
loop dan maar even naar de bibliotheek. De verwijzing naar een
heel boek over Olivier van Spaengen is intrigerend, want zo'n
tekst is niet overgeleverd. Wel kennen we een prozaroman met
de titel Histoire d'Olivier de Castille et Artus d'Algarbe,
maar die werd ruim een eeuw na de Roman van Limborch
geschreven aan het Bourgondische hof. De auteur daarvan
beweert echter dat hij zijn werk uit het Latijn heeft
vertaald, zodat het mogelijk op oudere verhaalstof teruggaat.
Opmerkelijk is alleszins dat Olivier van Castilië in deze
prozaroman - die trouwens ook in het Nederlands werd vertaald
- zelf weliswaar gewoon een zoon is van de Castiliaanse
koning, maar zijn eigen zoon wel Hendrik noemt. Een verwijzing
naar een verloren voorvader?
Terug naar het verhaal van Heinric |
